Selecciona una palabra y presiona la tecla d para obtener su definición.

  —351→  

ArribaAbajoII. Guadamiro, abad de Bañolas en 999

F. F.


Las memorias históricas de este Prelado, omitidas por la España Sagrada303, descubiertas por Villanueva304 y ampliadas por nuestro sabio correspondiente el Sr. Alsius305, se encierran entre los años 1003 y 1008. Las de Hacfredo, su antecesor, llegan hasta el año 957; y las del sucesor (inmediato?) Bonfill comienzan en 1017.

El documento inédito que acompaño y he transcrito del Cartoral306 inagotable de la catedral de Barcelona, nos hace ver al abad Guadamiro actuando (12 Febrero, 999) como primer albacea ó marmesor de la difunta Bella sobre una partida de tierra, sita en el término de Pertegás307.

La escritura omite el nombre del monasterio; mas lo podemos colegir observando que la donante, Bella, no había de poner el testamento de su última voluntad en manos de quien rigiese una comunidad demasiado lejana del radio comprendido entre Pertegás, donde poseía el predio y Barcelona, á cuya Sede Catedral lo legaba. Tres abadías no se habían fundado aún308: San Marcial de Monseñ, San Salvador de Breda y San Pablo del Campo de la ciudad condal. Tampoco existía el monasterio de San Miguel del Fay309. Eran abades: Odón en San Cucufate del Vallés310; Folquer en Santa Cecilia de Monserrat311; Seniofredo en Bages312,   —352→   y otro Seniofredo en Ripoll313; Dodo en Camprodón314; Adalberto en Santa María y Wifredo en San Pedro de Besalú315; Abbón, ó Abbodela (imagen) en San Llorens del Mont, cerca de Sous, lugar visible desde el pintoresco lago de Bañolas316; Amalrico en Amer317; Arnulfo en San Félix de Gerona318, y Soniario, ó quizá Lunesio en Santa María de Rosas319. De los abades que riuieron el monasterio de San Pedro de Galligans en Gerona, las memorias nominales empiezan con Guifredo en 1019320, fecha del concilio al que juntamente asistieron Landrico, abad de Guíxols, y Vivas, abad de San Pol de Mar321. Hasta esta fecha la historia de las dos últimas abadías322yace en oscuridad profunda. La reducción, en buena crítica, del monasterio abacial que buscamos, propende de consiguiente al de Bañolas.

Hé aquí el documento:

«Carta de una pereliata terre apud pertegatium in vales, que est de canonica.

In nomine domini ego guadamirus gratia dei abba et poncio et seniofredus et helias presbiter et athone. Nos qui sumus tutores vel helemosinarii de quondam bella femina, donatores sumus ad domum sancte crucis et sanete eulalie sedis barchinonensis. Donamus naruque ibidem terra pariliata una, qui est in comitatu barchinonense in terminio de pertegatio. Qui nobis advenit per causam helemosinariam de condam supradicta bella femina, unde juditium obligatum tenemus infra meta temporum a serie conditionis editum. Quantum istas affrontationes includunt sic donamus predicta terra ad predicta domum cum exios et regressios snos aut perhabendi donandi vindendi vel comutandi vel faciendi exinde quod voluerit, liberam in dei nomine habeas plenam potestatem cuna exios et regressios earum a proprio. Quod si nos donatores aut ullusque homo, qui contra ista donatione venerit   —353→   ad inrumpendum non hoc valeat vindicare, sed componat aut componamus hec omnia in dupplo cum sua inmelioratione; et ista donatio, firma permaneat omnique tempore. Facta donatione II idus febroarii, anno III regnante roberto rege. Signum guadamirus gratia dei abba; signara poncio; signuni seniofredus; signum vives; signum athone: nos qui ista donatione fecimus et firmare rogavimus. Signum vitale. Signum sanilane. Signum guilane pr esbiter, qui ista donatione cum litteras stergas in verso primo, et subscripsi die et anno quo supra.»



F. F.